60’lı yılların sonlarında geçen bu kitapta Toru Vatanabe’nin gençlik yıllarına giderek onun üniversite hayatını, arkadaşlık ve aşk ilişkilerini okuyoruz. Aşk üçgenleri ve yoğun bir cinsellik içeriyor, toksik ilişkilerle de dolu ayrıca. Bunların dışında sevdiğin birini kaybetmenin hissettirdikleri ve kendinle insanları anlamaya çalışma da anlatılıyor. Kitabın sevdiğim yanlarından biri karakterlerin varoluşsal sancılarının içinde kendimize ufacıkta olsa bir yer edinebilmemiz bence. Bir diğer sevdiğim şey ise yazarın o müzikal kalemi. Seçtiği şarkılar çok değerli ve bol bol müzik üzerinde duruluyor yani playlisti çok güzeldi. Gelelim eleştirilerime. Karakterlerin hepsinin derin bir kişiliğe sahip olması kitabı aşırı boğmuş ve ana karakterin etrafındaki tüm kişilerin böyle olması çok gerçekdışı geliyor. Ayrıca aşırı bir cinsiyetçilik, kadın karakterlerin basitleştirilmesi de var. Dönemin Japonya’sında bunlar normal olarak görünsede rahatsız ediciydi. Tecavüz taciz şakaları bile vardı ki bu kitaptan aşırı soğumama neden oldu genel olarak sevip altını çizdiğim yerler olmasına rağmen. Eğer hiç Murakami okumadıysanız bu kitap kesinlikle bir başlangıç olamaz (en iyi kitabı diye tanıtılmasına rağmen). İmkansızın Şarkısı’nı okuduktan sonra sevmezseniz bir daha Murakami okumak istemeyeceksiniz, severseniz de ortalama gelecek ve yine bir daha Murakami okumak isteyemeyeceksiniz. Bu yüzden kesinlikle bir başlangıç kitabı olmamalı. Benim için ortalama bir kitaptı ve henüz Murakami’den üç kitap okumama rağmen bundan önce okuduklarımın Kadınsız Erkekler ve Sputnik Sevgilim’in çok daha iyi olduklarını düşünüyorum. #murakami #harukimurakami #norwegianwood #noruveinomori #imkansızınşarkısı

İmkansızın ŞarkısıHaruki Murakami · Doğan Kitap · 201810,6bin okunma

·

386 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

aynur derin danacı