Sadece içimden gelenleri yazmak için yazıyorum bu yazıyı...
Duygularımın ağır istilası altındayken bir de üzerine düşüncelerimin boğması ve kaderin bana biçtiği rol, beni yere serdi...
Kelimelerim, cümlelerim acı içinde kıvranırken varın siz benim "İÇİMİ" düşünün. Sancılar içindeyim, dokunmasanız dahi ağlayacak durumda ama yine de ağlayamayacak kadar kuyruğu dik tutuyorum.
Keşkeleri hiç almadım hayatıma, alamadım da. Çünkü yaşadığım şeyler benim seçimim değildi bana zorunlu seçmeli 'tercih' ettirilen bir yaşamdı. Bir uzak yola çıktım kaybolursunuz, bir yokuş var içimde yorulursunuz, bir imtihana girdim kaybedersiniz...
Gitmesi gereken herkesi yolcu ettim hayatımdan - kalbimden - aklımdan; kalsalar onlar kırılacaktı - gitmeleriyle ben ...
Yaralarım, acılarım, duygularım, kanayanlarım, kapatamadıklarım, kapattığımı sandıklarım, kapananlar, kapanmaya yüz tutmuşlar... Hepsi benim, bana aitler...
Yerine hiçbir ŞEY aramadım,
Arasam da bulamazdım
SEN bende ebedden ezele hep vardın
Ve hep var olacaksın
Yaralarımı biliyorsun, görüyorsun
Ya benim yaralarımı onar
Ya da onaracak birini gönder Allah'ım...