Boğulur gibi, "Beni neden bıraktın?" dedim.
Doğruldu. "Seni bıraktığıma gerçekten inanıyor musun?"
Bu sözler sadece boğazımdaki yumrunun daha da büyümesine neden oldu. "Ne düşünmem gerekiyor? Aylardır yoksun ve şimdi seni nihayet bulduğumda gözümün içine bile zar zor bakıyorsun."
"Yapabileceğim tek şeyi yaptım. Hayatını kurtarmak için senden vazgeçtim." Çenesindeki bir kas seğiriyordu. "Kolay bir karar değildi ama doğru olan buydu."
"Benden vaz mı geçtin? Öylece? Kararını vermen ne kadar vaktini aldı? Üç saniye mi?"
Hatırlayınca gözleri buz kesmişti. "Sanırım o kadar vaktim vardı, evet."
Sayfa 56Kitabı okudu
·
406 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.