Stanislaw Lem kitapları arasında benim için ayrı bir yeri var. Kitabın bütün akışı kendimizi nihai tür olarak görme hatamız üzerine inşa edilmiş. Sonuc: Ağzımızın payını alıyoruz. Kolektif bir varlık olmak, bireysel düşünme kapasitesine sahip bizler için fazla, baş etmemiz mümkün değil.
Kitap bittiğinde şunu anlıyorsunuz: Evrim mekanizmasının ters işlediği bir gezegende insan yalnızca ayak bağıdır.
