"İdeallerle -dünyanın nasıl bir yer olmasını ve nasıl bir insan ol mayı istediğimizle- umut arasında bir bağlantı vardır. İdealler olmazsa hiçbir şey zahmete değmezmiş gibi görünebilir; ideallere tutunmaya ihtiyacımız vardır, fakat aynı zamanda, ideallerimizin hiçbir zaman gerçekleşmeyeceğini kabul etmemiz de gerekir. Eğer ideallerimize ulaşacağımıza inanırsak, bu yoldan kör bir arzuyla geri döneriz; kör, ama çok rahatsız edici bir arzuyla. Eğer dünya ideallerimize uymuyorsa onu zorlamamız gerekir; eğer kendimiz ideallerimize uymuyorsak, kendimizi cezalandırır, zorlamaya çalışırız... Başarısızlık ve suçluluk duygusuyla hem kendi kendimize dayatmıştık hem de toplum tarafından bize dayatılmıştı. Ancak şimdi ahlakı, kendini ifadeyle, ihtiyaçlarımızın ve isteklerimizin karşılanmasıyla eşit sayma yönünde bir eğilim var; çoğu kez bunların "hakkımız" olduğunu düşünüyoruz; bizim ideallerimiz oluyorlar. Ve böyle bir yaşam sürdürmeyi başaramadığımızda ise cezalandırdığımız kendimiz değil, toplum ve diğer insanlar oluyor.
-Ian Craib, Hayal Kırıklığı, ayrıntı yayınları, syf: 17
Sayfa 17Kitabı okuyor
·
228 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.