“Her sabah, güneş, bütün doğaya sağaltıcı sevinç ve sıcaklık yayarak başkaları için doğarken, ben, beni şarap gibi esriten bir umutsuzluk içinde, sevgili inimin taa dibinde çömelmiş, karanlıklarla yüklü boşluğa gözlerini dikerek, yüzümün tek çizgisi kımıldamadan, güçlü ellerimle paramparça ederim göğsümü.”