Yirminci yüzyılda, özüne ulaşmaya çalışan, bu bireyselleşme sürecinde eylemsizliğini koruyan, sorgulamayan ve şüphe etmeyen insanlar olarak karşımıza çıkar Vladimir ile Estragon. Onlar hiçbir şey yapmadan sadece beklerler. Godot'un gelip gelmemesi önemli değildir, önemli olan beklemektir. Serim, düğüm, çözüm bölümlerinden yoksun, olay bile olamayan, kendini yineleyen zamanın içinde kaybolup giden bir oyundur. Bu iki karakter zıtlıklarıyla birbirlerini vurgularlar. İkisi farklı kutupları temsil etmektedir. Saf, zayıf, hayalperest ve unutkan Estragon’a karşın; gerçekçi, güçlü ve akıllı Vladimir. Vladimir, bilinçlidir, hatta bekledikleri süre boyunca da neler olabileceğini bilmektedir. Dediğim gibi bir olay akışı yok. Bu insanlar yalnızca konuşmalarıyla ve birkaç eylemle varoluşlarını kanıtlamaya çalışırlar. Baktığımızda kitap boyunca yaptıkları havuç yemek, çizme çıkarmak, şapkayla oynamak ve birkaç tane daha eylemden ibarettir. Yine de soru soran, kendi kendilerini irdeleyen insanlardır onlar. Onlar hem herkesi temsil edecek kadar güçlü, hem de hiç kimseyi temsil edemeyecek kadar silik karakterlerdir. Bir aradayken tamamen zıt fakat birbirleri olmadan da yapamayan Vladimir ve Estragon, tek başlarına bir işe yaramayacaklarını bilirler bu yüzden birbirlerinden ayrılmazlar. Vladimir, Mantıksal, düşünsel ve duygusal yanı ağır basan, umuda yönelik, insan onuruna değer veren bir karakterdir. Geçmişi anımsamaya çalışan varoluşun bir özü olup olmadığını bulmaya çalışan odur. Estragon, İnsanın duygusal yanını yansıtır. Geçmişi hatırlamaz, söylediği şeyleri bile hemen unutur. İnsani değerleri, varoluş problemini düşünmez. Tamamıyla fiziksel ihtiyaçlarının peşindedir. Estragon fiziksel gereksinimleri dışında her şeyi hiçleyen bir tutum içindedir. Godot’yu beklemeye mecbur oluşunun nedeni de Vladimir’den ayrılamayışıdır.

Godot'yu BeklerkenSamuel Beckett · Altın Kitaplar · 19698bin okunma

·

195 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Merve Uçar