Muallim Naci'nin çocukluk anılarını içeren bir kitap. Babasından söz ederken; çok naif cümlelerle anlatıyor ve ilave ediyor :
pirinç,yağ gibi şeyleri daima toptan alır ve komşulardan bazılarının görüp özenmemeleri için bunları eve akşamdan sonra getirirdi. Ne kadar hassas düşünceler, şimdi nerede böyle insanlar. ''bütün bu hatıraları niçin yazdığımı sorsalar belki de hiçbir cevap vermeye gerek duymam. bilmiyorum, arzu ettim, yazdım. diyelim ki, bu da bir çeşit çocukluktur.'' İyiki yazmışsın kalemine yüreğine sağlık. Ben Ömer'in çocukluğunu okurken keşke hep çocuk kalabilseydik dedim. Aile bağları, saygı sevgi, yaşanan travmalar her sayfa duygu yüklüydü. Eminim Ömer’in çocukluğunu sizlerde çok seveceksiniz keyifli okumalar.
