Ah Dante, Jessica, güller...
Kapı sesine gözlerini aralayan genç kız bir süre Dante’nin yüzünü inceledi. Sonra hatırlamış gibi uykulu bir gülümsemeyle, “Bana gül getirdin mi?” diye sordu.
Dante çenesinde atan kasa ve sıkışan dişlerinin arasından, “Hayır!” diye tısladı.
Genç adamın cevabını duyunca, dudaklarını ağlamaklı bir şekilde büken kıza bakmamaya çalışarak, antreyi geçip merdivenleri çıkmaya başladı.
“Ama neden? Ben gülleri çok seviyordum.”
Kahretsin! Onu neden evine götürmemişti ki?
“Kapa çeneni, Jessica!” diye hırlayarak çıkan sesine kızın gözleri doldu.
“Bana bağırdın! Sen, bana bağırdın! Bir daha asla seninle hiçbir yere gitmeyeceğim!”
Sayfa 209 - Parola YayınlarıKitabı okudu
··
71 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.