Dağınık bi kadınım ben. Hatta bazen kafamdakilerden daha çok dağılır odam. Mesela bir türlü konduramam beklemediğim şeyleri insanlara. Asla içimden çok siyah değil umutlarım, simsiyahım. Paylaşamadığım karanlığa beyaz çalmayı, olur olmadık şeylere oturup ağlamayı. Durup dururken olur ya hani böyle aniden 'benden bu kadar artık.ben bundan sonrasını yaşamak istemiyorum' hissi, hah işte tam öyle.
İşte böyle darmaduman kafam. Kimi nereye koyacağını bilmez. Mutluluğu, mutsuzluğu nerde nasıl yaşadığını bilmez. Düşün bak; saçlarımı dahi toplayamadığım zamanlar oldu. Bu neyin eksikliği bilir misin?Benimkide soru işte boşver. Çakmağın var mı? Şu düzensizliğe karşı bi sigara yakacağım.