"kız kardeşimin çocuğunu doyurmak için ekmek caldığimda beni zindana attılar ve orada 6 ay boyunca bedava ekmek verdiler. Hayatın adaleti budur." Belki de kitapta en üzerine düşünmemiz gereken cümle. Gerçekten adalet sandığımız şey acaba merhamet ve vicdanın da beraber olduğu yasalar bütünü müydü? İşte sefiller kitabı bir hukukçu olarak bu soruyu kendi vicdanıma sorgulattı. Ama belki de cevap hep aynıydı çünkü o günden bugüne pek bir sey degismedi. Hâla cocuğunu doyurmak için süt çalan anne, evlatlarına bakamayacağı için intihar etmek zorunda kalan baba. Ve tabi ki bir gerçegi de yadsımamak gerek hukukun zengine, soyluya ve duruşmada takım elbise giyenlere sökmediği.
