Öyle, ansızın kaybolmuştu atlar.Birileri “Öldüler.” diyordu. Sen ‘“Gittiler.” diyordun. Zaten hiçbir zaman acımasız değildin. Bir umut mutlaka olurdu senin sözünde. O atlar, bir gün geri döneceklerdi. Tıpkı senin gibi gitmişlerdi. Fakat sen dönmeyecektin! Ya atlar da dönmezlerse? Yelelerinde muradımın asılı gittiği atları yalnız düşlerimde mi görecektim?
erdem yayınevi