Ferit Edgü’nün kalemini çok seviyorum, okuduğum her kitabını keyifle okudum, Do Sesi de onlardan biri oldu. Çoğu bir sayfa bile sürmeyen kısacık öykülerle yine çok şey anlatmış. Sevdiğim 4 öyküyü yazacağım, hoşunuza giderse kitabı alıp diğer öyküleri de okuyabilirsiniz. YETERLİ Bir sıcak çorbam olsun, bir de saman döşeğim. Ses olmasın, gürültü olmasın, kimseler kapımı çalmasın, ya da çalacaksa hiç beklemediğim, ömrümde yüzünü görmediğim bir kişi çalsın. Küpümde suyum, ya da daha iyisi, fıçımda şarabım olsun. Biraz da unum. Biraz da tuzum. Bir-iki çeki de odunum. Sözcükler olmasa da olur. Hecelerle yazarım. Heceler olmasa da olur. Horozun ötüşü. Eşeğin anırması. Köpeğin havlaması. Atın kişnemesi. Suyun şırıltısı. Yağmur dam-dam-damlası. Tüm bunlar yeter. Gerçekten mi? Evet, evet. Yeter de artar bile. (Syf 45) KOŞUCU Hep koşuyorsun, hep koşuyorsun, hiç durmayacak mısın sen, dedim. Ben durmasını bilmem ki, dedi. Yeter ki sizler yolumdan çekilin ve bana böyle anlamsız sorular sormayın. Böyle koştuğuna göre varacağın bir yer olmalı, dedim. Dünyanın yuvarlak olduğunu öğretmediler mi sana? Ne kadar koşarsan koş varacağın yer burası. Yol açın bana, yol açın, diye inledi. Bir kez durursam bir daha koşamam, bunu anlamıyor musun? (Syf 47) KONUŞMA Hayat soğudu. Hava soğudu mu dedin? Hayır, soğuyan hayat. Yaraların mı sızlıyor? Yaralarım, evet. Dayanılır gibi değil öyle mi? Evet, aynen. Zavallı insan. Bunun insanlıkla ne ilgisi var? Peki neyle ilgisi var? Yaralarımla. Yalnızca o kapanmak bilmeyen, gövdemi kemiren yaralarımla. (Syf 51) ÖZELLİKLE İnandırıcı olmak gerekmiyor mu? Yazarken mi? Evet. Özellikle yazarken. Özellikle yazarken, hiçbir şey gerekmiyor. Peki ne gerekiyor? Sözcüklerin sesini dinlemek. Kalemin sesini dinlemek. Ve (tabii) kendi iç sesini dinlemek. Tümü bu kadar mı? Hayır. Ama bu kadarı da yeter. (Syf 65)

Do SesiFerit Edgü · Sel Yayıncılık · 2017574 okunma

·

339 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.