Öteden beri pek yakından tanıdığı, sevdiği ve saydığı Abdülmüttalib’in torununu günlerdir görememişti. Bu samimi dostun yanında daha rahat oluyor, içine huzur doluyordu. Kararını verdi Hatice bint Hüveylid’in evine gitti, arkadaşını sordu. Onun da önemli ölçüde sıkıntıda olduğunu yalnız kalma ihtiyacı duyarak azığını alıp gittiğini öğrendi. Bu şartlar altında yaşayan bir insan, ancak insanlardan uzakta kalırsa huzur duyabilirdi. Ama bu çâre değildi. << “ İnsanların arasında, insanlarla birlikte duyulmayan huzur mutluluk veremezdi. İnsan sadece bir zaman için başını dinlemiş olurdu.” >>
·
60 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.