Cengiz Aytmatov ‘un kitapların farklı bir enerji olduğunu düşünüyorum. Ne kadar okunurken hüzünlensem de kitap bitince listeme yeni bir kitabını ekleyerek buluyorum kendimi. Tarihte yaşanan olayların yanına hayatın içinde bizi kalben vuracak hayat hikayeleri ile gelmesi belki de onu vazgeçilmez kılan.Ve klasikleştiren. İnsanın insan ile iletişim kurması en görülesi durumdur değil mi ? Ama kendimiz dışında başka canlı varlık ile bağ kurmak herkesin yakalayabileceği bir enerji değil bana göre. Gülsarı Tanabay’ın evine geldiği zaman o kadar hoyrat ve özgürdü. Sadece kendi kendine koşacağını düşündü. Zamanla Tanabay Gülsarı’yı dizginlerken ; Gülsarı’da Tanabay’a sırdaşlık etti. Tanabay ve Çora candan iki dosttu. Hayat onları karşı karşıya getirse de “ölüm” denen yeni hayat aranızda geçen her kötü olayı unutturan tek gerçektir. Ama burda önemli olan ölüm kapıya gelmeden unutmak ya da hiç kötü şeyler yaşatmamak gerekir. Gülsarı ile kurdukları bağı kimse yıkamadı. Tanabay’ın elinden alındı Gülsarı ama her an onun yanına kaçtı , ayağındaki zincirleri , yaralarını umursamadan. Şunu da yıllar geçse de gördüler araya mesafe girse de sevgi ve bağlılık baki kalandı. Çünkü Gülsarı döndü dolaştı , Tanabay düştü kalktı fakat gene buldular birbirlerini. Hayata başlarken yanınızda olanlar ile son zamanlara yaklaşırken yanınızda olanlara bakın hep baki kalan insanlardır. Dönerler dolaşırlar , siz dönersiniz dolaşırsınız ama bulursunuz birbirinizi. “Elveda Gülsarı “ dedi Tanabay can yoldaşına ama bu uğurlamadan ziyade “gittiğin yerde elbet buluşacağız “ dercesine anlık bir veda idi. “Elveda Gülsarı Elveda…”

Elveda GülsarıCengiz Aytmatov · Ötüken · 201516,2bin okunma

·

204 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tnnba