21 temmuz’da Eminönü’de İstanbul Kitapçısının önünde oturuyorum, orada çay içerken Oruç Aruoba’nın Doğançayın Çınarları adlı şiir kitabını okuduktan sonra buna aldım hemen mağazadan. Ve öyle bir efsane anlatım, süperdi. İnsan okudukça evet bende bunlar var gibi bir çıkarım yapmakta. Süperdi ya insanın en basit “aman ne olacak" dediği her şeyin temelinde ve bunu düşündüren temelde - bir hareket veya huy diye nitelendirdiğimiz ne varsa aslında bunların bizim (kendiliğimize) sonradan törelbilinç (yani aile, toplum) baskısı veya baskı denmese bile naif iyiliksever yönlendirmeleriyle bizlerin bu tür davranışları “doğru" kabul etmemizle ki; çocuklukta büyükleri taklit etmek yaygındır, bunların tümüyle de artık kişilik, karakter yani özyapı / oluşumu ailelerimizin ya da toplumun istenci üzerine bizde oturtulmuş olur. Yani sadizm denilen şey/ sadece cinsellik anında partnere sert davranmak değil; birine “sen bunu yapma, çünkü böyle yapman iyi değildir" dendiğinde bile bu iyi değildir kısminın aslında çocukluğumuzda bize yansıtılmış olan “iyi değildir" olmasından kaynaklı şimdi de bizim insanlara karşı “kendi istediğimiz biçimde davranmalarını istememiz" usdışı sadistliği doğurmaktadır. (akıldışı olmasının sebebi; kendi aklımızla düşünmeyip (bize dayatıldığı ve karakterimizde yer ettiği gibi) pratikleşmiş temel öğretiyi insanlara dayatırız. Bu da onlar üstünde yetkeci bir baskı oluşturmuş olacağı için (birine bence buradan yürü demek, bence şöyle yap demek) aslında gizil bir sadist baskıdır.

Kendini Savunan İnsanErich Fromm · Say Yayınları · 2017640 okunma

·

324 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

murat