Kara Kule’nin tüm kitaplarını çok seviyorum ama bu kitap farklıydı ne ara bittiğini anlayamadım bile. olaylar o kadar karmaşık ve heyecanlı bir hal almaya başladı ki kitabı elinize aldığınız anda bitiriyorsunuz. şimdiden içimde kocaman bir boşluk oluşmaya başladı çünkü 1 aydır yatıyorum kara kule, kalkıyorum kara kule yani her anımda kara kuleyi okudum. yani bitince boş boş duvarı seyredeceğim gibi. kitapta stephen king’in olduğu kısımlar o kadar farklı ve güzel ki resmen insanı paradoksa sokuyor. ben mia’nın ne alaka ise susan çıkacağından baya emindim. çıksaydı saçma olurdu tabii ama mia’nın sürekli susan olabileceğini düşündüm. kitabı çorak topraklardaki gibi bitirmiş biraz bebek doğdu ve pat. kitap bitti. kule’yi yanımda getirmediğimden meraktan kıvranıyorum şu an. sanırım susannah’nın şarkısı favorimdi. güzeldi vesselam.