Son
Hayat aslında ne kadar uzun ve bir o kadar da kısaydı.
Bir ömre sığdırabildiklerimiz kadar, sığdıramadıklarımız,hayallerimiz,bizi birleştiren ve ayıran yollar.
Hepsi, engebeli yollarda ilerlerken,yaşadıklarımızdı. Tökezlerdik ama ayağa kalkardık.Eğer kalkamazsak, bu hikâyenin belki de sonu demekti.
Son olmasını istemiyorsak,düştüğümüz yerden kalkmalı ve devam etmeliydik.
Hikâyemizin biriciği bizdik.
Evet, bu bizim hikayemizdi...
Sayfa 183Kitabı okudu
·
162 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.