“Belki de gözünü hırs bürümüş yetişkinlerin gözlerinden korunmak gençlerin hakkıdır. Fahişeler bunun içindir, ne de olsa; sevimsiz insanların çılgınlıklarına katlanmak için.” Kitabın bu cümlesi aslında bir özet niteliği taşıyor. Nobel ödüllü yazar J.M Coetzee, tıpkı kitabın baş karakteri David Lurie gibi yaşı geçkin ve Lord Byron takıntılı bir akademisyen. David Lurie’nin başından iki evlilik geçmiş, son evliliğinden Lurie adında kendisiyle hiç alakası olmayan bir kız çocuğu var. Kitabın başında David’in, Soraya adlı kızı yaşlarında bir hayat kadını ile olan ilişkisini görüyoruz. Kitap bu konudan ilerleyecek sanıyorken, karşımıza David’in bir kız öğrencisi çıkıyor adı Melanie. David, Melanie’yi evine davet ediyor, onunla cinsel birliktelik yaşıyor fakat bu neredeyse bir tecavüz gibi, boyun eğiş gibi.. Kendi deyişiyle “ Tilkinin ensesinden dişlediği bir tavşan gibi kıpırtısız.” İlerleyen sayfalarda görüyoruz ki Melanie’nin babasıda tıpkı kendisi gibi her şeye boyun eğen bir mizaca sahip. Olayın duyulmasıyla beraber Lurie’nin işine üniversite yönetimi son veriyor fakat Lurie savunma bile yapmıyor kabulleniyor, susuyor “pişmanım” demiyor. Aynı tepkisizliği, evi soyulduğunda hatta kızı Lucy 3 erkek tarafından tecavüze uğradığında bile görüyoruz. Yaşlandığını kabul etmeyip, genç kadınlarla kendini tatmin etmeye çalışan bir adamın, başka her şeyi koşulsuz kabullenişi beni düşündürdü. David şehirden ayrılıp kızının çiftliğine bir süreliğine yerleşiyor. Orada tanıştığı, barınakta kimsesiz ve hasta köpekleri uyutan bir kadınla ilk başta hiç beğenmediği halde birlikte oluyor. Taşraya gelen profesörün burada hiç bir hükmü olmadığını görüyoruz ve kimse tarafında umursanmadığını. Köpekleri defin işlemini bir hayırseverlik örneği olarak kendi üstleniyor. Kitapta sürekli şu vurgu var “Köpekler duygularınızın kokusunu alır.” Aslında gömmek istediği duygusuydu belki ‘Utanç’. Kendisi güçlü konumda olduğu için kız öğrencisine boyun eğdiren neredeyse onunla zorla beraber olan bir adam ve bu adamın kızına tecavüz eden boyun eğdiren 3 siyahi adam. Geriye kalan duygu kitaba adını veren ‘Utanç’ Ezen ve ezilenlerin öyküsü. Son olarak kitabın şu etkileyici satırlarıyla bitiriyorum incelememi. “Tanımadığın biriyle sevişirken yani onu tuzağa düşürüp yere yatırınca , üstüne çıkınca, bütün ağırlığınla üstüne abanınca bütün bunlar öldürmek gibi bir şey değil mi ? Bıçağı saplamak ve sonra kan içindeki bedeni geride bırakmak heyecan verici olmalı ; cinayet gibi , cinayet işleyip kurtulmak gibi bir şey değil mi?”

UtançJ. M. Coetzee · Can Yayınları · 20182,489 okunma

·

466 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Merve