"Beni Asla Bırakma" kitabından sonra hayranlık duyduğum ve bilim kurgu anlayışı ile, Ishiguro ne yazsa okurum, dediğim nitelikte bir yazarın bu defa da son kitabı "Klara ile Güneş" kitabını okudum.
Kitap Yapay zekaların aile edinilmek amacıyla mağazada sunulması ve sonrasında çocuklar ile arkadaş edinilmesini anlatıyor. Bu Yapay Arkadaşların (YA) en büyük besini güneş. Öyle ki en büyük sığınağı ve en büyük umudu da... "Yapay zekâ ya insanlığın başına gelen en iyi şey ya da en kötü şey olacak." diyen Stephen Hawking'in "en iyi şey" tanımına tanık oluyoruz.
Klara kendini arkadaş edinecek aileyi beklemektedir. Çok uzun süre bekler ve hatta yeni daha üstün nitelikli YA'lar mağazada yerini alır. Klara'nın farkını en baştan beri anlayan, umudunu ondan beklemenin ne kadar doğru olacağını anlayan ve annesini ikna etmek amacı ile sürekli mağazaya gelip onu ziyaret eden, hasta bir kız çocuğu vardır. Josie, annesini ikna eder ve artık onun için bambaşka bir hayat oluşur.
Bir YA ile bir insanın dostluktan öte nasıl bir bağ kurduğunu, Yapay Zeka'nın duyguları olur mu, sorusundan hemen sonra tanık oluyoruz. Gücümüzü neden alırsak daima umudumuzu da ondan alırız. Klara ile Güneş, Josie için ne denli umut olabilir? Teşekkürler Ishiguro!
Ve unutmayalım ki, Judy Woodruff'un da dediği gibi: "Farkında olmayabilirsiniz ama yapay zeka her yerdedir."
