Bugün tam bir yıl oldu... Tam bir yıl önce onu son gördüğümde o yatakta, bir zamanlar içinde dedem olan küçücük bir adam yatıyordu. Ölüm gelmiş, dedemin içinde bir süre yaşamış ve sonunda onu alıp gitmişti. Süre dolmuştu. Ve biz onsuz kalmıştık... İçimizden ve hayatımızdan koca bir parça eksilmişti... Ailemizin öznesi yitip gitmişti... Şimdi sana seslensem...
"Dedemm.. pamuk dedem, yaz mevsimi hani yazları gelirdik yaaa doluşurduk evine sen her zaman ki kırmızı işlemeli o tekli koltukta otururdun bizleri izler, arada geçmişinin izlerinden bahsederdin gülerdik... Kimi zaman kırmızı gülüne takılırdın kızıdırırdın... Çocukla çocuk olup oynardın... Herkesi teker teker sorardın... Ne oldu biliyor musun dedem senden sonra senin koltuğun yok oldu o kalabalığımızda, neşemiz de azaldı... Şimdi ne zaman babaannemi görsem hep gözlerim seni arıyor. Hani sanki başka odadaymışsın gibi görecekmişim gibi... Yoktun ama içimizde, anımızda, yüreğimiz de hep varsın... 😢Ve seni çok özlüyorum... 😔 Allahım mekanını nur eylesin...
·
111 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.