Avuçlarımda özlem taşıyorum,
Aram Tigran'ın şarkılarına eşlik ederek
Yüzümü yere döndürüyorum,
Ve diyorum ki;
Her şey, herkes gidiyor muhakkak ki;
Cihanı terk ederek...
Ortada yine ben ve anılar kalıyor,
Yetim bir mülteci çocuğu gibi
Ayaklarımda da yırtık ayakkabı,
Üzerime ürpertici bir yağmur
Suskunluğum, içimi susturamıyor.
Ve ben Aram'ı dinliyorum, kesintisiz
Yıllar geçiyor, saçlarım aka bürünüyor.
Avuçlarımdaki özlem dolup taşıyor,
Bir yerlerde birkaç kişi daha vuruluyor.
Şiddetli rüzgar uyanıyor, ağaçları savuruyor,
Ve ağaçlar da çıplak kalıyor;
Fakir gibi, mülteci gibi, yetim gibi...
Benim, anılarla dolu çıplaklığımın hatırı var,
Islak bir havluya sarılı hayallerim:
Ki onu da güneşe karşı, sağlamca asarım...