Gün silindi penceremizden,
vardın bir zaman..
gün, geceye teslim oldu
serçe parmağım yaralıydı
tutamadım ellerinden
yediveren güller dikmeliyim şimdi
balkona konar serçeler sabaha karşı
biraz ekmek kırığı bırakmalıyım onlara
yeni bir kent fotoğrafında olmalıyım
ne bileyim, var olma çabası belki de
yokluğuna alışmalıyım
inandım bugün çünkü gittiğine
güneşin sağaltıcı,
pırıl pırıl ışığına bıraktım seni
aç olur mu, sakın solma
bir sızılı bakış kalsın senden bana
sıcaklığını sarıp sineme,
soğumadan gitmeliyim
seni hep çok sevdiğimi bil
hatırlama beni ama unutma da
sabahın buğusuna karıştı serin nefesim
kabullendi yüreğim, olanı- biteni
eski bir sedir kokusu,
biraz beyaz sabunsun şimdi
kokunu sarıp göğsüme,
acımı dindirip gitmeliyim..