Hepimizin hayatında önemli bir yeri vardır öğretmenlerin. Kimimiz hayırla anar, kimimiz bedduayla. Bazıları başarı duygusunu bize tattırmıştır, bazıları da bir daha yerine gelmeyecek öz güvenimizi yerle bir etmiştir. Yaşanılan güzel şeyler gibi kalp kırıklıkları da yıllar geçse bile unutulmuyor. Sene 1999, okula başlayacağım için çok mutluydum. Hayalini kurduğum mavi önlüğüme kavuşmuştum, büyümüştüm ben. Benim de olacaktı renkli kalemlerim, atlıkarıncalı açacağım, kokulu silgilerim… Okulun kapısından abimin elini sıkı sıkı tutarak girdim içeri. Teneffüs zamanıydı, çocuklar koşturup oyun oynuyorlardı. “Ne kadar mutlular” diye geçirdim içimden. Ben de böyle mutlulukla koşturacağım okulumda, diye hayaller kuruyordum. Ama gerçekte olanla benim hayallerim örtüşmüyordu bunu zaman bana acıyla gösterdi. Sınıf öğretmenimiz bir arkadaşımı soruyu yapamadı diye dövdüğü gün korktum. Sadece matematik dersinden değil, konuşmaktan kendimi ifade etmekten korktum. Sırf babası süpermarket sahibi diye (uzun boylu olmasına rağmen )önde benim yanımda oturan zengin ve şımarık kızla aynı sırayı paylaşınca anladım adaletsizliği. İçime kapandım, sessizleştim. Halbuki evde bıcır bıcır bir kızdım. Fark edilmedim, öğretmenler soru sorduğunda bilmeme rağmen parmak kaldırmadım. Hevesim kalmamıştı, büyük bir hayal kırıklığıydı benimkisi. Ortaokula başlayınca bir şiirle hayatım değişti. Cahit Sıtkı Tarancı’nın Çocukluk şiirini okuttu öğretmenim. Okudum, sonrasında Duygu hocam “arkadaşınız ne güzel okudu değil mi çocuklar? Haydi alkışlayın.” dedi. O an hissettiklerimi buraya aktaramıyorum. Hem şaşkındım bugüne kadar kimse alkışlamamıştı beni hem de içim içime sığmıyordu mutluluktan. O gün Türkçe dersi benim için bambaşka bir dersti. Öğretmenim benim için masal diyarından gelen bir periydi. Bugün Türkçe Öğretmeni olduysam onun sayesindedir. Aslında bakınca küçücük bir şey ama neleri değiştiriyor hayatımızda. Müjdat Ataman’ın öğrencilik hayatı da böyle fark edilmeden, zorluklarla geçmiş. Ama o tüm bunların üstesinden gelmiş ve öğretmenlerin başucu kitabı olacak nitelikte bir kitap yazmış. Her bir not çok kıymetli. Okurken hep kendimi sorguladım “ben iyi bir öğretmen miyim? Acaba zamanında bende yara açan öğretmenler gibi davrandığım oldu mu? Kalp kırdım mı? “ gibi türlü sorular geçti kafamdan. Bunun yanında muhakkak bunu uygulamalıyım, dediğim birçok konu oldu. Çok şey kattı bana bu kitap. Dilerim hayal ettirdiği şeyleri uygulayabilirim. Minik yüreklerde güzel bir iz bırakabilirim.

112 Öğretmenliğime NotlarMüjdat Ataman · Elma Yayınevi · 20141,247 okunma

·

213 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Canan Taş Öksüz