Kitap hakkında çok düşündüm, üzerimde fazlasıyla etkisi oldu. Açıkçası kelimeleri bir araya getirmek güç. Hikmet Benol’un etkisinden çıkamıyorum maalesef. Zaman zaman beni güldürdü, düşündürdü ama çoğunlukla üzüldüm kendisi için. İlk başlarda anlamakta çok güçlük çektim Hikmet’i. Daha sonra varlığı düşünceleriyle yer edindi günlük yaşantımda. Uzun bir süre Hikmet aklımdan çıkmayacak sanırım. Sebebi de şu: Hepimiz kendi kafamızda kendimizle ya da hayatımızda olan kişilerle çatışma içindeyiz. Ama bunu dile getiremiyor, kendi kendimize söylüyoruz, sırf üzen kişi olmamak için. Çatışmalar öyle devam ediyor neticesiz bir şekilde. Bir türlü o çatışmaların içinden çıkamıyoruz, kurtulamıyoruz. Zarar veriyoruz kendimize. Oğuz Atay, Hikmet karakteriyle bunu çok güzel bir şekilde göstermiş. Herkese öneremeyeceğim kitabı;Anlaması güç olduğu için. Anlayacaklar için harika bir eser, en sevdiğim kitaplar arasında yerini aldı bile…