Ben pazarları açmıyorum
Cumartesileri sabaha kadar uyumuyorum
Yok kimseyle konuşmuyorum
Sevap yapıp Tanrıyı sıkıştırmıyorum
Rahman Rahim olan Allahın adıyla diyorum
Evime girerken.
Taşlar yerinde ağırdır
O kız bizi hafif biri bellesin
Gurur yaptım bir kere
Gözümün yaşına bakmıyorum
Ben pazarları açmıyorum
İşim olmaz aşkla sevgiyle
Üçgen peynir aldım biraz da kaymak
Canım sıkılırsa Nutella yerim
Enerjim yerine gelir
Senin ne adın anılır bu evde
Ne çıkarıp fotoğraflarına bakılır
Yasaksın yasak.
Ama nedendir hala cüzdanımda
Peçete içinde saç tellerin saklıdır
Neyi bekleyip atmıyorum.
Bir şeylerin bittiğine inancım tamken
Olmayacağını geri dönülmeyeceğini biliyorken
İnsallah cüzdanımı çaldırırım ya da düşürürüm bir yerlerde.
İnşallah bir tek resmi evraklara üzülürüm