Sıkıcı bir aşk romaniydi. Benzetmeler de tekrar çok fazlaydı. Suzuk gözler, yumuk bir yüz. Bütün kadınların minimini elleri, minimini ayakları, minimini yelpazeleri, minimini kıyafetleri vardı. Bazı cümleler fazlaca uzun tutulmuştu. Sonuna gelince cümlenin başını unutmuş oluyordunuz. Bütün kitap boyunca kahvaltıdan başlayıp balolarda gezen ana karakterimiz kitabın sonunda nedense kavuşmalarını vatan sevdasına bağladı. Kitapta bir tek Türk karakter yok. Osmanlınin son dönemlerinde Avrupai hayatlara özenen bir zihniyetten çıkmış bir kitap. Üzücü. Yabancıları böyle övmesi kendini ezik göstermesi hoşuma gitmedi.
