Spoiler ola bilir! Bir kitaba başlarken onunla yolculuğa çıkarım. Bazen arkadaş olurum, bazen aşk yaşarım, bazen savaşın tam ortasında dururum. Okuduğum her kitabın sonunda ayrılık yaşarım. Bazı ayrılıklar vardır ki, barışmak için bir umut bırakırlar. Ama bazı ayrılıklar öyle hüsrana uğrar ki, asla barışmaz, geri dönemezsiniz. Şimdi ne alaka diye sorarsanız, ben Çavdarlıktakı çocukları çavdarlıkta bıraktım. Yolun sonuna kadar eşlik ettik birbirimize de, ama ayrılığımız dönülecek gibisinden değil. Yahu, arkadaş ne kadar konuştu, ne anlattı, neden anlattı anlamadım. Yani hayatını anladım da, neden anlattığını anlamadım. Mantık yok yani. Bir de küfürlü, bir de terbiye yoksunu, ohoo, hangisini anlatayım. Hele bir sözü defalarca tekrarlamaz mı? Beynim şişti. Linç yemeği göze alarak söyleğim ki, böyle bir arkadaşı kimseye tavsiye etmem. Bizimki zorakı yolculuk. Ama yazık çocuğa ya.. Yalnız kalmış. Kıyamadım. O anlattı, ben dinledim. Ben anlattım, o dinledi. İşte ara sıra kavga da ettik. Ama sonunda barıştık. Daha yeni alışıyorduk birbirimize ki, bu seferde yol bitti. Holden, sana sözüm vardı, anlattıklarını kimseye anlatmayacaktım. Sözümü tuttum. Karakter analizinden öteye geçmedim. Yeni arkadaşların olacak belki ama, benim gibi seninle sohbet ederler mi bilmem. Ben seni değil de(sözümü de sakınmam) seninle sohbet etmeği özleyeceğim. Elveda, Çavdarlıktaki çocuk.

Çovdarlıqda Uçurumdan QoruyanJ. D. Salinger · Qanun Nəşriyyatı · 201559,9bin okunma

··

857 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kitabsever