kafkaokur/4 ( tek ve özel )
Hayatımıza giren, ruhumuza dokunan her insana kalbimizin bir köşesini veririz. Kimileri daha büyük bir yere sahip olur, kimileri biraz daha küçük ve belki çoğu kalbimize henüz uğramadan hayatımıza veda eder. Hayatımızda tuttuğumuz ve aynı şekilde hayatımıza tutunan her insanı önce tanımaya başlarız, ardından ona alışırız ve nihayetinde onunla eşsiz bağ kurarız. Sonra o ismi her duyduğumuzda isim başkalaşır, imgelere, duygulara ve mimiklere dönüşür. Biz bu duruma "bağ kurmak" derken, Küçük Prens'in meşhur tilkisi "evcilleştirmek kelimesini kullanarak, bir varlığın diğer bir varlığın hayatında "başka, öteki" olmaktan sıyrılarak nasıl 'tek ve özel' olabileceğini en güzel şekilde açıklamıştır.
·
91 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.