Məncə,Xalid Hüseyni keçmişi yazmağı bacaran ən yaxşı yazıçılardandır.Yəqin ki,bunda əfqan olmağının bir təsiri var.
Xatirə yazıçısı...
Düzü mən kitabı Çərpələng uçuran qədər bəyənmədim.Onun kimi ağlatmadı məni.Bu kitabla bağlı deyil,təbii ki,şəxsi ola bilər.Bəlkə də ilk olaraq bu kitabını oxusaydım,təəssüratlarım fərqli olardı.Buna baxmayaraq kitab insanın içinə işləyir.İstər yazı tərzi olsun,istər obrazlar.
"Müəllif əzizlərimizə qarşı rəftarımızı,etdiyimiz seçimlərin nəticələrini və ən yaxın hesab etdiyimiz kimsələrin ən gözlənilməz davranışlarını insanın daxilinə nüfuz edən bir müdriklik,dərinlik,uzaqgörənlik və mərhəmətlə araşdırır".
Kitab 9 hissədən ibarətdir.Hər hissə müxtəlif illəri əhatə edir.Həyatlarının müəyyən hissələrində bir-birlərində iz qoymuş müxtəlif insanların hekayələrini əhatə edir.O hekayələrdə ortaq hadisələri,ortaq obrazları,ortaq xatirələri tapa bilərsiz.Məni cəlb edən ortaqlıq isə:peşmanlıq.
Əsas obrazlardan tutmuş bütün obrazlarda bu duyğuya rast gəldim.Kimisi etdiklərinə,kimisi etmədiklərinə görə peşman idi.Bu peşmanlığın gətirdiyi çarəsizliyi,kədəri Əfqanıstandan Tinos adasına qədər hər yerdə yazıçı sizə hiss etdirəcək.Həqiqətən özünəməxsus üslübunu tapmış yazıçıdır.Bacı-qardaş olmaqdan,anaya sevgidən,sevdiklərinə münasibətdən bəhs edirdi bu əsər.Həyat sizə nələr yaşatmasına baxmayaraq,gərək sevgidən bərk-bərk tutasan.Etdiklərinizdən,etmədiklərinizdən və sevginizdən peşman olmayacağınız günlərin diləyi ilə...
