Roland Barthes, Le Photographe dergisinde kendisiyle yapılan bir konuşmada 'ölüm'le fotoğraf” arasındaki bağıntıya dikkati çekiyor ve şöyle diyordu:
“Bundan bir süre önce annem öldü. Daha sonra annemin bir fotoğrafına bakarken, fotoğrafa ilişkin bir felsefe ürettim: Fotoğraf'la ölüm arasındaki bağıntı üzerinde düşündüm. Herkesin belki de sezgisel olarak bildiği bir şey bu: Fotoğraf, bir tanıktır kuşkusuz ama artık olmayan, geçmişte kalmış bir şeyin tanığı!.. Fotoğrafı çekilmiş kişi, yaşıyor bile olsa, fotoğrafın öznesinin bir an'ıdır fotoğrafla saptanmış olan... Ve o an da geçmiştir artık...