"Keşke gölgesine razı bir fesleğen olsaydım " sozuyle tanıdığım şair. Bu kitabında " Kalbimin doğusu, her resme güneş çizen bir çocuktu ." Diyor Didem Madak . O bir Anne o büyümeyen bir kız çocuğu o Kanser illetiyle genç yaşta hayata gözlerini yummuş duygu yüklü bir kadın. . Ve Ah'lar Ağacı şiirini okurken kaç Ah geçti içimden sayamadım.
İçindeki çocukla yazmış dizelerini yitirdiği Anne özlemiyle yazmış kendiyle konuşur gibi yazmış. Kasmadan kelimelere uyum aramadan içini döker gibi yazmis Acısını sevgisini ozlemini kimi zaman tatlı sert ifadeyle, Kaybetmenin yalnız kalmanın acısını yazmış.
"Kimi gün öylesine yazdım
Derdimi annemin fotoğrafına anlattım
Annem
Ki beyaz kadındır
Ölüsünü şiirle yıkadım. Keske önce okusaydım dediğim kitaplardan biri oldu. " kitabin neredeyse çoğunun altını çizdim . Bi çok duyguyu yaşadım hüznüme karıştım. Keşke bu kadar Erken gitmeseydin kalbi ruhu hepçocuk kalan kadın. Umarim anneciğine kavuşmuş ve huzurla uyuyorsundur