Benim için inceleme yazması en zor kitaplardan biri. Ama bir şeyler yazmasam da içim rahat etmeyecekti. Bana bu kitabı hediye edip kitaplığımda yer almasını sağlayan arkadaşıma zannedersem her gün teşekkür edeceğim. İncelememe kitapta yer alan şu sözle başlamak istiyorum; "bir kitap bizi alıp diğer kitapların üzerine çıkarmıyorsa o kitabın neresi iyidir" okumaksa herkes okuyabilir, anlamaksa o biraz zor. Öyle ufak ufak darbeler vurmuyor kelimeler balyoz gibi iniyor kafanıza ve öylece kalıyorsunuz yerinizde mıh gibi. Okuduktan sonra aynı fikirleri devam ettirmek mümkün değil en azından benim için. Çok erken yaşlarda kaybedilmiş bir baba, ilgisiz bir anne ve teyzeler, kontrol manyağı bir kız kardeş ve kısa süren bir sevgililik dönemini yaşadığı bir kadın -lou salomé-. Ve Nietzsche en yakın arkadaşı Paul Rée tarafından yapılmış bir ihanetin içerisinde yalnızlığı tercih etmiş bir filozoftur. Ailesi yok, vatanı yok, toplumsal görevleri reddediyor ve kendince içinde Tanrı'yı öldürmüştür. Çocukluktan ruhumuzda açılan yaralar hiç kapanmıyor maalesef ve dostumuzdan yediğimiz darbe… Nietzsche’nin doktor Breuer’le aralarında yaptıkları felsefe üzerine konuşmalar duygularımı çok ciddi manada süründürdü. Kitapta geçen olaylar gerçek değil ama yazar gerçek olayları, gerçek olmayan olaylarla o kadar güzel bağlamış ki adeta bunların gerçek olmadığında şüpheye kaçınılmaz olarak düşüyorsunuz. Kadın okur olarak katılmamın mümkün olamayacağı tek kısım "kadını sevmek demek, yaşamdan nefret etmek demektir" şeklinde ortaya konan temelsiz değerlendirmeden ibarettir. Bir kadını seven erkeğin yaşamın içinde zaten baştan öldüğünü ima eden bu düşünceye katılmak mümkün değil. Örneklemi sadece hayatına girmiş üç kadından yola çıkan bu istatistiki tüme varan genellemeler ve kesin aforizmalar peşine düşülesi, üzerine düşünülesi fikirler olmaktan ziyade sübjektif ve bu sebeple isabetsizliğe mahkûm değerlendirmeler olmanın ötesine geçemez. Kadını reddedersen üremeyi ve insanlığın devamını reddetmiş olursun. Bu da zaten doğamıza aykırı. Tabi her okuduğumuzu hayatımızda uygulayacağız diye bir şey yok. İncelememi kitapta en beğendiğim şu sözle bitirmek istiyorum: "kitaplara, neredeyse bitmiş, yalnızca yazılması kalmış kitaplara gebeyim. Baş ağrılarımın beynimdeki doğum sancıları olduğunu düşünüyorum.” Herkese iyi okumalar dilerim

Nietzsche AğladığındaIrvin D. Yalom · Ayrıntı Yayınları · 202352,4bin okunma

·

271 görüntüleme

Taner ışık

@Oblomovvari ·

20 Ağustos 2021 14:12

👏👏👏👏👌harika bi yorum ağzınıza sağlık.

Franklinia

@F_Franklinia ·

20 Ağustos 2021 14:18

Tşk ederim

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Franklinia