80 syf.
10/10 puan verdi
Çünkü bu simsiyah boşluğu, boşluğun içinde savrulan onlarca insanı, o insanların herbirinde kendimden parçalar buluşumu, yetinmeyip teker teker hepsi oluşumu, sonra aniden bittiğinde satırlar, bir yerlerde asılı kalıp susuşumu nasıl anlatayım..
Turhan Yıldırım bir kitap yazar ve kitap hangi ünlü yazarın sözüyle başlar deseler tereddütsüz 
James Joyce derdim. :)
" Biz kendi hayatımızın içinden yürüyüp geçeriz, yolda karşımıza hırsızlar, hayaletler, devler, yaşlılar, gençler, zevceler, dullar, aşık biraderler çıkar. Ama illa ki kendimizle karşılaşırız her seferinde. "
Bu güzel söz kitaba öylesine yakışmış ki, bitirdiğimde kendimle defalarca karşılaştığım kısa bir yolculuğu noktalamış gibi hissettim. On dört kısa öyküden ve 80 sayfadan ibaret olan kitabın benim açımdan tek olumsuz tarafı çok çabuk bitmesiydi.
Dildeki akıcılığın, öykülerdeki orijinalliğin ve zekice aralara serpiştirilmiş ayrıntıların yanında yazarın hiç susmayan ve ışık hızıyla düşünen zihninin heyecanı her satırda kendini belli ediyor.
Başlar başlamaz bir taraftan okurken diğer taraftan düşünerek aynı hıza ulaştığınızı hissediyorsunuz.
Bazı öyküler; hangi taraftayım diye sorarken aslında yok edenin mi yok edilenin mi güçlü olduğunu sorgulatıyor.
Bazıları içinde sevgisizlik aromalı bir öfke büyütüyor.
Bazıları çaresizliği ve kararsızlığı iliklerine kadar hissettirirken,
Bazıları noktalama işaretleri kullanılmadan yazılan satırların arasında gülümseterek dolaştırıyor.
Başka biri aralarında boşluk bırakmadan kucaklaşan kelimelerden oluşan kısımlara sahip.
Turhan Yıldırım kelimelerle oynamayı seviyor. :)
Büyülü gerçekçilik yazarın kalemine, kaleminden de öte ifade etmek istediklerine, teknik olarak, çok yakışıyor. Üç farklı anlatıcıdan okuduğumuz öykülerde bile, anlatıcılar arasındaki geçişte bir tatsızlık ya da bir zorlama hissetmiyorsunuz.
Onun öyküleri " yazarını öldüren " kahramanlarla dolu. Öyle aydınlık, cıvıltılı, bahar tadında değil. Buz gibi bir kış mevsimi ya da Adana'da temmuz ayı gibi. Ortası yok. Ama kesinlikle karanlık tarafa yakın.
Okurken satırların arasından " Ey insanlar, hepinizden nefret ediyorum. " diyerek size seslendiğinde şaşırmayın.
Tavsiye ettiği her kitabı tereddütsüz sipariş ettiğim ve bir kere bile beni yanıltmayan
Turhan Yıldırım kendi kitabıyla da yanıltmadı. Ne tür okumaları sevdiğimi çok iyi bildiğinden 
Kara Gergedan 'ı da çok seveceğimi tahmin ettiğine eminim.
Hiçbir ayrıntıyı kaçırmamak için kitabın her yerine notlar aldım. Fakat bir cümleyi dört kere yazmışım;
" Çok hızlı düşünüyor. " :)
Kalemine, yüreğine, azmine bereket Çocukinsan Turhan Yıldırım ..
··
9,3bin görüntüleme
İncelemende yazdığın her satır için ayrı ayrı teşekkür ederim. Okur olarak beğenin sanırım daha iyi ifade edilemezdi. Üst üste not aldığın hızlı düşünme kısmı, yazdıklarımın üstündeki lanet. Bilgisayarımın sağ tarafı öykü notlarıyla dolu ama kim bilir ne zaman öyküye dönüşecekler. Zihnim çıfıt çarşısı, öyküye dönüşme potansiyeli olan şeyler sürekli dönüp dolaşıyor.
"Çünkü bu simsiyah boşluğu, boşluğun içinde savrulan onlarca insanı, o insanların herbirinde kendimden parçalar buluşumu, yetinmeyip teker teker hepsi oluşumu, sonra aniden bittiğinde satırlar, bir yerlerde asılı kalıp susuşumu nasıl anlatayım"
Şu ifadeden bir öyküye kurmaca epigraf olur, o kadar iyi. Umarım bir gün senin de kalemin kurmaca metinlerle buluşur.
Çok teşekkür ederim Turhan, çok incesin. :) Yazdıklarımın tek satırında abartı yok. Benim kriterlerime ve zevkime göre gerçekten fazlasıyla beğendiğim bir kitap oldu. Sendeki potansiyelin yanında nasıl ciddiyetle çalıştığının da farkındayım.
Umarım daha pek çok kitap okurum senin kaleminden. Tekrardan emeğine sağlık. :)
1 sonraki yanıtı göster
Sevdik mi birlikte seviyoruz , yine :))
Sevdiysek, sen sevdiysen, tamamdır zaten. :))😉
3 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.