Edebiyatta "küfür" e karşıyım !!! :)
Ali Lidar da değil :)

"Hayatımın özeti, düzeltilemeyecek kadar vahim bir anlatım bozukluğu" demiş zaten o kitabına .. edebi bir şaheser beklemeyin fekat :)
"Beni daha fazla konuşturma diyen bu adamı da "anlamadan _gömmeyin :)

#spoiler

Okuyan herkesin ortak noktası şudur ki her hikayesinden mutlak bir alıntı çıkabilen bir anlatı ..bütününde hiç bir işe yaramaz "adam kendini anlatmış yeaw" der gibi olurken o "satır arası cümleler " ile avlamış oluyor sizi :)

Hepimize benzeyen ama hiçbirimize benzemeyen hikayecikler ..oturup bu kitabı yazmam lazım diye değil de ,zaman içinde bunlar beni oluşturdu kalemlerim "donmadan" yazmalıyım demiş bence ..


Keşkelerinden bahsetmiş biraz ..
çok güzel susabildiginden..
gülümsemekle surat asmak arasındaki ruh hallerinden ...
Beşiktaş formasından ...
Bira ve sucuğun ahenginden ..
"Sakin evlenme sucuk bile yedirmiyorlar adama " diye uyarı koymuş mesela :)

Samimi acılarından,sahte mutluluklardan
Rakıdan ,abilerden_kardeşlerden ..
çocukluğundan ,bol bol da sevdiği kitaplardan, özlemeyi bilmeyen Hamingway den ...
pembe ojeli kadınlardan ,anne kelimesinin içindeki fırtınasından ,yavas yavas hayatın elinden kayıp gitmesinden..
Öğretmen olup atanamamaktan ..
yazarlardan ,şarkılardan deep purple ile güne başlayıp ferdi tayfur ,orhan gencebay ile biten gecelerde..... çözdüğü
Nihilizmin anlamı KT Kırmızı ve Fuzuliden ...
hiç sevmediği "kadınlara benzeyen kedilerden _kedilere benzeyen kadınlardan "Soslu nutuklar atılan vedalardan ,can sıkıntısından, çaresizlikten,tükenmekten, tüketmekten ,oyuncak takıtısından ...
ve daha bizden..
ve daha kendinden...
ve daha dünyadan anlatmış ...anlatmış.. anlatmış ...

Bir yürek duyguyu bir tek ..
"Özledim lan !
Cümlesine öyle güzel sığdırmış ki :) ben onu sevdim :)

HER HALTI BILEN ADAM :)

"O benim diyor ..
her haltı bilmek için uğraşırken insanlarla nasıl anlaşılır ,insanlar birbirlerini nasıl idare eder öğrenemedim...
TESİRSİZ ne kadar söz varsa
Ruh cebimde biriktirdim
Ki zaten ben
Küçükken de meraklıydım
Suya yazı yazmaya.. ..

Dip not :)
Biraz sustum , biraz güldüm ,galiba biraz da ağladım. .
Farkında olmadan bilgisayarı da açmışım Cengiz Kurtoģluna eşlik ederken yakaladım kendimi. . :) diyen sevgili
.........ALI LİDAR :) a .. sevgiyle :)

En son Tatar Ramazan gerçek mi ? diye aratırken ...

https://youtu.be/tDWcxt64KEE ...



.bitti :)

Polonya'da bir kuş, soluğu ormanda alır. Özgürce ötmek ister. Kurşun sesleri ve ardı ardına gelen patlamaların tüm yankısı bülbülün sesini bastırır. Bülbül korkar, ağlar, siner ve sığınır. Bakar ki, kendi gibi örgütlenmiş direnen bülbüller var ormanda. Özgürce şakımak için planla ve ihtiyatla hareket ederler. Toplantı günlerinde masallar anlatılır, şiirler okunur, şarkılar söylenir. Umut konuşur sığınaklarda, yıkıma karşılık olarak. Aşk konuşur nefrete karşılık olarak. "İnsanlar kini öğrendiler, iyiliği de öğrenebilirler."syf106
Umuda kurşun sıkan işgalcilerin bu ormanlardan alamayacakları şeyin kavgası var. Yaşamla birlikte devrim anlam kazanır. Aşkla birlikte, devrim kazanılır. Son kuş vurulana dek bitmeyecek bir kavganın neferleri... Ve aşka inanan, güzelliğe inanan, ezilen, bastırılan sesin sahipleridir onlar. Gri kafeslerin varlığından rahatsızlar. Son kafes de ayaklar altında ezilene dek, özgürlük baskı altında olacak. Ve artık o billur ses duyulamayacak ormanlarımızda.
"... Kaç bülbül? Kaç şarkı daha, kim bilir kaç güzel şarkı?"syf 260
"Önemli olan hiçbir şey ölmez." syf114
Bir hayal orkestrasının solisti ah, şu bülbül... Kelimelerin düşsel pınarlarında şakıya(maya)n, bastırılmış bülbüllerin sesi, ormana sinmiş. Soluk soluğa... Kısık... Ve sessizce söylenen tüm şarkıların nesilden nesile aktarılması... Kuş yok. Sesi var yalnızca. Kulakları sağır eden sessizliğin şarkısında yer bulmuş, kanatlı özgürlüğün billur sesi hakim ormanda. Asıl olan, ancak derinlerden duyulabilen bir ses hakim ormanda. Söylenmemiş şarkıların bestecileridir onlar. Aldatıcıdır kurşunların sesi. Aldatıcıdır savaşın gri yıkım etkisi. Korkunun itaati aldatıcıdır! Rengarenk bir baharı soldurtamayacaklar.

Kitap hakkında. Jean Paul Sartre övgüyle söz eder bu kitaptan. Bir filozofun özgüyle bahsettiği bu eser listemşn başına eklendi. "Yirminci yüzyılda yazılmış en iyi savaş karşıtı bir eser" der. Yazarın ilk eseri. Avrupa eğitimi orijinal adı. Belli ki ironik bir mesaj vermek istemiş, Emile Ajar. Okudukça Avrupa eğitiminden kastedilenin ne olduğu açıkça anladım. Umuda kurşun sıkan, sıktıran bir eğitimin protestosu. Kısaca, İkinci dünya savaşında partizanların verdiği mücadelede sığınmanın, direnmenin, öğrenmenin öğrenciliğini yapan direnişçiler anlatılır. Daha fazla ayrıntı vermek istemiyorum. Ama lütfen okuyun ki, beyazın cehennem olduğunu anlayın. Etiketin anlamsızlığını bir masaya serin ve buruşturup atın.

Polonya milli marşını duymak istersiniz belki
https://youtu.be/swvAZMdQ1GM

Savaşa rağmen umut her daim var, hırpalasa da yaşam bizi, gecenin sonuna fırlatsa da, hâlâ direnen boyun eğmeyen 'insan' için insana rağmen mücadele eden 'can'lar varlar. Vesselam
https://youtu.be/qAEQ_30pIug

DELİ DELİ KULAKLARI KÜPELİ :))

Daha küçükken derlerdi inanmazdım!
Meğer öyleymiş, deliymişim.
Öğrendim.
Deli derler bana, ne yaptığını bilmeyen nereye gittiğini bilmeyen, nasıl yaşanır?
Nasıl sevilir? Nasıl bakılır hayata?  Nasıl ölünür?         
Bilmeyen bir deli!
Ne zaman delirdim bu kadar?         

-Bu kitap delirerek ölenlere/ölmeyi bekleyenlere…

Bu yaptığın tam bir delilik Mine SÖĞÜT!

Böyle karanlık hayatlarla, ölümlerle insanı delirtiyor deli olduğunu unutanlara da hatırlatıyorsun (mesela bana)!

Hayatınızda yaptığınız en büyük delilik nedir diye sorsam bir düşünür en basit şeylerden bahsedersiniz özellikle siz ERKEKLER!
Yanlış anlamayın sizde delirebilirsiniz buyurun delirin okuyun delirin HAKKINIZDIR.
Amma velakin diyeceğim o ki siz bizim kadar deliremezsiniz!
En çok biz deliriyoruz biz tükeniyoruz, biz yitiriyoruz akıl sağlığımızı.
—-
21 Hikaye diyorlar, ben hikaye okumadım.
Düştüm bir karanlığa..

"Bana ait tek odanın penceresi hep karanlığa bakar. O yüzden geçmişimi de göremem geleceğimi de."

Küçükken o çok korktuğum karanlık odama döndüm.
Susadım,sıkıştım,acıktım.
Korkumdan, karanlıkta kalkamadım.
Aç uyudum ,susuz kaldım, yatağımı ıslattım.
Ve ben yıllar sonra tekrar düştüm karanlığa
Bu sefer karanlık olan odam değildi.
Karanlık olan elimdeki bu kitaptı.
Beni korkutan kitap da değildi, bendim.
İnsan kendinden korkar mı hiç?
Demeyin!
Korkabilirsiniz, delirebilirsiniz mesela ben iyice delirdim ve korktum.
Bu kadar delirdiğimi/delireceğimi bilmezdim.
Ruhum dardır benim. İyice daraldım. Tıkandım. Tiksindim.
Koştum aklı başında bir şey yapmaya beceremedim.

-Sen ne yaptın Mine?

İçinden çıkılmayan ihanetlerle,cinayetlerle,tecavüzlerle, ölüme çağırdın bizi işte aynen böyle..

“As kendini as kendini as as as as as as...
Vakvak ağacı seni çağırıyor... 
gel dallarımda sallan diyor... 
boynunda incecik bir urgan diyor... 
korkma... 
korkma...
korkma seni rahat rahat taşır, kopmaz diyor...”

Tekrar ettin sürekli öyle çok tekrar ettin ki zorla benimseyelim istedin.
Hatırlattın bize gerçekleri içimizdeki suskunlukları.
Kadın olmanın tüm zorluklarını.


Kitabın kapağı bas bas bağırıyor aslında okursan delirirsin!
Birde içindeki öyküler demeyeceğim
Öyküler başlı başına bir karaltı zaten.
Resimlere ne demeli onlar nasıl korkunç öyle !

Deli kadın ne diyorsa o !

Ben rahatım zaten deliydim. İyice delirdim. Bir şey eksilmedi.
Ama aklınızı seviyorsanız delirmek istemezseniz uzak durun!