“LORDLARIM!” diye bağırdı. Sesi salonda yankılandı. “İki krala söyleyeceğim sadece şudur!” diyerek yere tükürdü. “Renly Baratheon benim umurumda değil. Stannis de öyle. Yüksek Bahçe’deki ya da Dorne’daki çiçekli bir koltukta oturup bana ve benim insanlarıma neden onlar hükmetsin? Onlar Sur’u, Kurt Ormanı’nı, İlk İnsanlar’ın hendek mezarlarını ne bilir? Onların tanrıları bile yalan. Lannisterlar burama kadar geldi artık. Ötekiler’e yem olsunlar.” Sırtına asılı kınına uzanıp devasa çift el kılıcını çekti. “Neden biz yine kendi kendimizi yönetmiyoruz? Ejderhalarla evlenmiştik ve ejderhaların hepsi öldü!” Kılıcının ucunu Robb’a doğrulttu. “Benim önünde diz çökeceğim tek kral tam burada oturuyor lordlarım,” diyerek gürledi. “Kuzey Kralı!”
Ve tek dizinin üstüne çöküp kılıcını Robb’un ayaklarının dibine bıraktı.
“İşte bu şartlarda barışa varım,” dedi Lord Karstark. “Kızıl Kale ve Demir Taht onların olsun.” Uzunkılıcını kınından çıkarıp İri Jon’un yanında diz çöktü, “Kuzey Kralı!” diye haykırdı.
Maege Mormont ayağa kalktı. “Kış Kralı!” diye bağırdı. Gürzünü yerdeki kılıçların yanına koydu. Nehir lordları ayağa kalktı. Blackwood, Bracken, Mallister asla Kışyarı’ndan yönetilmemiş büyük hanedanlardı ama Catelyn’in gözlerinin önünde ayağa kalkıyor, kılıçlarını çekiyor, diz çöküyor ve diyarda Ejderha Aegon’ın gelip yedi krallığı tek bir krallık yaptığı zamandan bu yana, üç yüz yıldır duyulmayan o kelimeleri haykırıyorlardı... Catelyn’in babasının salonunun kirişleri o sözcüklerle titriyordu:
“Kuzey Kralı!”
“Kuzey Kralı!”
“KUZEY KRALI!”
·
50 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.