Epeydir merak ettiğim bir yazardı Vüsat O. Bener ve diline alışmak için başlangıç olarak öykü kitabını okumak istedim. Değişik bir anlatımı var, öyküleri bana genel olarak hitap etmedi (ya da okuduğum dönemde zihnim çok dolu olduğu için derinliğine inemedim öykülerin). İçlerinde beni etkileyen öyküler oldu mu, oldu. Özellikle “Biraz da Ağla Descartes”, “Bisiklet”, “İlki” bence en iyileriydi. Öyküler zaten genel olarak kısa ve çarpıcı. Son öykülerin birbirinin devamı olması ve yaşantısından izler taşıması ruhuma dokundu. İç burkan bir tarafı da vardı hepsinin. Hayatın içindendi.
Farklı bir öykü deneyimi için okuyabilirsiniz, belki derinliklerini benden daha iyi hissedersiniz.