"Zaman bizi fərəhsiz həyatla günbəgün irəli aparır, amma elə bir an gəlib çatır ki, çiyinlərini yükün altına verməli olursan. Biz daim gələcəklə yaşayırıq: "sabah", "sonra", "vəziyyət yaxşı olanda", "böyüyəndə başa düşərsən". Bu məntiqsizlik heyrət doğurur - axı, ən nəhayət, sonda ölüm yetişəcək! Zaman çatanda insan anlayır ki, məsələn, onun otuz yaşı vardır. Öz gəncliyini hələ hiss etdirsə də, yaşadığı zamanın içindədir, oradakı mövqeyini dərk edir, artıq qrafikin bəlli nöqtəsində olduğunu etiraf edir. O, zamana tabedir və dəhşətlə dərk edir ki, zaman onun qəddar düşmənidir. Əvvəllər onun da sabah barədə arzuları var idi. İndi isə bilir ki, onlardan imtina etmək lazım gəlir. Bax bu, keçid üsyanıdır, elə absurdun özüdür."
Sayfa 18Kitabı okudu
·
110 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.