Ne diyeyim ki,:((
Köy Enstitüleri açıldı. Gün yüzü görmemiş köylerden çocuklar gelip doluştular oraya. Yeni bir okuma türü, yeni bir hayat... Bozkır canlandı, Türk milleti ayağa kalkıyordu. Yüzyıllık uyuşmuşluğunfan utanıyordu. Çocuklar Enstitüye türküleriyle, oyunlarıyla, sesleriyle, güzel görenekleri, gelenekleriyle geliyordular. Gerçekten bu topraktan olan ne varsa biraz daha güzelleşiyordu. Yobaz, milliyetçi kisvesi en girip, ağa kisvesine girip, politikacı olup Enstitülerle savaşa başladı. Onu yıktı. Hani milliyetçiydiler ya! Milliyetçi insan, gün ışığına kavuşan bir milletin çocuklarına, onların yaptıklarını reva görür mü?
Bütün mesele gerici, sömürücü düzen sarsılmasın... Ne olursa olsun halk sömürücülerin elinden kurtulmasın.
Sayfa 39 - Umutsuzluğa Düşmenin Gereği Yok, 18.02.1962Kitabı okudu
·
432 görüntüleme
facebook.com/37816524204/pos... anlaşılamadı köy enstitüleri veya yanlış anlaşıldı, bir devrin hezeyanı.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.