Emrah Serbes'in en beğenilen kitaplarından birisi bu, ancak bayağı eleştiri de almış. Ben de kitabı okurken, özellikle başlarda şebnem işigüzel tarzında büyük cümleler okudukça- ki o konuda da yazarın abartıyı bir tarz olarak kullanarak meramını öyle anlatmayı seçtiği gibi bir fikir oluştu bende- bunu da okuyamayacağım galiba diye düşündüm aslında; ancak öyle olmadı; aradaki büyük cümleler, iddialı ve aforizma olup instagramda bol etiketli paylaşımlara dönüşecek sözlere rağmen kitap etkileyici bir his yarattı- benim açımdan. Sonuç: şebnem işigüzel'in- sürekli bu yazardan söz ediyorum, bir çeşit vicdan azabı hissediyorum kitaplarını yarıda bıraktığım için galiba- "iyilik" kitabı kadar değil ama ona çok yakın bir yerde durduğunu ve o çaresizlik hissini iyi verdiğini düşünüyorum. Okusam mı diye düşünen varsa, okuyun derim.
Bu aralar üst üste böyle moral bozucu kitaplar okuyorum, bilmiyorum nereye dek böyle gidecek, yanlış seçimler yapıyorum. Bu yetmezmiş gibi üstüne Bilge Karasu'nun Altı Ay Bir Güz kitabını okudum. Bakalım sıradaki moral bozucu kitap ne olacak? Yok mu moral bozucu bir kitap?
