Yani insan hayret ediyor, insanlar neler yazıyor, neler yapıyor. Bambaşka bir gerçeklik yaratıp sana kendi gerçekliğinden şüphe ettiriyor.
Her seferinde yani şimdi ne dedi bu deyip de cümleleri ikinci kez okudum. Ama öyle bir söylüyor ki sanki Erman Çağlar sabah kahvaltısını anlatıyor. Sanki Sick Sad World
bölümü izliyorum. Böylelikle anlattığı, gerçeklikle harmanlanıp bambaşka bir şeye dönüşüyor. Ne diyeceğime deyip demeyeceğime hiçbir şey de diyemedim.
