Mollie başını öne eğdi. "Evet, biliyorum. Özür dilerim."
"Tamam, artık dert değil. İyi misin?"
Mollie çayından bir yudum aldı. "Evet. Kafamı toplamak için biraz uzaklaşmaya ihtiyacım vardı yalnızca." Dikkatle bakıyordu bana. "Bütün bunlarla ne demek istediğini anlıyorum ve haklı olduğunu düşünüyorum."
Çayım içilecek kadar sıcaktı hâlâ.
"Hangi konuda haklıyım?"
"Annemle benim hakkımda."
Çayımı karıştırdım. "Peki, bunu ailecek oturup konuşmak konusunda ne düşünüyorsun?"
"İstemiyorum gibi, ama yapmamız gerektiğini de anlıyorum."
"Neden?"
Mollie durup düşündü. "Çünkü annem bensiz yaşamayı öğrenmek zorunda." 
Dolaptaki İskeletler
·
68 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.