Ahmet Cevdet Paşa, ahlâkı genel şekliyle “güzel ahlâk” (ahlâk-ı hamide) ve “kötü ahlâk” (ahlâk-ı zemime) olmak üzere ikiye ayırır. Bir mü'min için en önemli vasıf, ahlâk güzelliği (tezhib-i ahlâk)'dır. Olgun bir mü'min, kötü huylarını terkedip kendini övünülecek huylarla donatır. Güzel huy, iki kötü huy arasında aracı bir keyfiyettir. Mesela “tevazu” güzel bir huydur. Bir tarafı “kibir”, diğer tarafı “zillet” olup her ikisi de kötü huylardandır.
Sayfa 46 - Şûle YayınlarıKitabı okudu
·
45 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.