Kendimi o yeterlilikte bulmadığım için bir kitaba kolay kolay kötü demem ama bu kitap şimdiye kadar okuduğum en kötü ilk dönem Türk edebiyatı eseriydi. Ebubekir Hazım Tepeyran Servet-i Fünun yazarları arasında sayılıyor ancak bu romanı Tanzimat edebiyatı özellikleri taşıyor. Malum Tanzimat edebiyatında yazarlar araya girip çeşitli konularda bilgi verir, düşüncelerini paylaşır. Bu araya girişler çoğunlukla işlenen konuyla alakalı olur ama köy sorunlarını anlattığı bu romanında yazar bir ara tarihi eser kaçakçılığına bile giriyor. Sonra uzun ve anlaşılması zor cümleler, Kemalettin Tuğcu tarzı bir üvey ana zulmü, tüm üvey anneleri kötüleyen bir yaklaşım. Yazıldığı dönem itibarıyla köy sorunlarına ve tarihi eser kaçakçılığına (:)) dikkat çekmiş olabilir ama günümüz okuruna katabileceği çok bir şey yok kanımca. O yüzden tavsiye etmiyorum, iyi okumamalar:)