Gönderi
İnsanların ahmaklığıyla gerçekleşmesi çok muhtemel olan bir distopyayı bitirdim şimdi. İnsanlar, bilmekten, bilmenin getirdiği huzursuzluktan korkan, kaçan, gözlerini kulaklarını yaşama kapatan, sorunları kökten çözmek yerine yakarak kapatan, bilincin verdiği sorumluluğa giremeyen insanlar. Kitaplar, ayna gibidir, gerçekleri yansıtır. Gerçekler ise acıtır. Sarsar. Sahte, aptallığın getirdiği bir mutluluk, geçici süreliğine de olsa, gerçekliğin huzursuzluğunda yeğdir bencil insanlar için.
Bence Beatty de bu yüzden ölmek istedi. Yakmaya tapan korkunç insan tiplemesinin altında Dostoyevski'nin bahsettiği 'hastalık' vardı. Bilmenin getirdiği bir hastalık. Farkındalığın getirdiği. Kitaplara bu kadar hakim olup, bu kadar düşman olmanın başka açıklamasını bulamıyorum.
Okunan her kitap, insanın ruhuna ilmek atar. Her zaman fark etmeyiz bunu. Ama konuşmamıza, düşünmemize, hareketlerimize, dünya görüşümüze dağılır parça parça. Ve zamanı geldiğinde ortaya çıkıverir. O yüzdendir ki, bir okuyan bile olduğu sürece, kitapların ciltlerini ortadan kaldırmak işe yaramaz. Çünkü kitaplar zaten okuyanın aklındadır. Ruhundadır. Yetiştirdiği çocuktadır. Sohbet ettiği insandadır. Uyuyan bir adamın uyanış ve uyandırmaya karar verme hikayesi. Bu kararın getirdiği serüven. Okunmalı, okutulmalı.
··
119 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.