(SPOİLER BULUNUR) Filmini izleyerek başladığım bu serüveni kitabını bitirerek tamamladığımda kendime şunu soruyorum. "Neden bu kadar geç kaldım?" Yine de güç olmaktansa geç olmasını yeğliyorum. Bu zamana kadar gerilim olduğunu sandığım birçok kitap okudum ama sanırım okuduğum tek gerilim kitabı Stephen King'in "O" romanı. Romanı okumayı sürdürdüğüm her günün gecesi arkama bakmadan uyuyamama özelliği edindim. Sanki Pennywise arkamdan saldırıp "Burada herkes süzülüyor, sen de istemez misin?" diyecek. O günün gelmemesi dileğiyle. Bu romanda beni çok şey etkiledi. Bunlardan birisi de neredeyse çoğu romanda olan ana karakterler her daim yaşar efsanesi. Buna o kadar sıkı tutunmuşum ki ne Eddie'nin ne de Stan'in öleceğini akıl edebildim. Sahneyi okurken bile " Ne zaman dönecekler?" diye beklediğim oldu. Ama ne onlar döndü ne de benim bekleyişim son buldu. Peki en çok korktuğunuz sahne hangisiydi? Neden bilmem ama ben kitabın sonunda sanki hiçbir şey olmamış gibi herkesin bütün olayları unutmasından korktum en fazla. Çocuklar hayallerini eskiterek büyür. Kitaptan çıkardığım en büyük sonuç buydu sanırım. Daha bir çocuğum ve hayallerimi eskitecegim uzun bir yol var önümde. O yol bitene kadar sıkı sıkı sarılmak istiyorum hayallerime. Satırlarımın sonunda Bill'de olduğu gibi ağzımdan firar ederse gücün bende olacağını düşündüğüm için şu sözleri söylemek istiyorum: "Yumruklarını direğe yaslıyor, hayaletleri görmeyi bekliyor."

OStephen King · Altın Kitaplar · 20206.2k okunma

·

137 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Son Lale