Tektanrılı dinlerin öykü deposunu önceleyen, dolayısıyla hazırlayan, yoğuran en eski metinler Yaradılış ve Tufan imgelerine odaklanmıştır. Elimizdeki dip kaynak Gılgameş Destanı'nın Tufan şiiri: O noktadan başlayarak su'yun varoluşu ve yokoluşu iki omuzunda taşıdığını gözlüyoruz.
(...) Hayat'ın ana kaynağı su, Ölüm’ün ana kaynağı olmaktan geri durmamıştır: “Büyük enginin bütün kaynakları yanıldılar, ve göklerin pencereleri açıldılar.” Nuh’un gemisi, yazılı tarihin ilk kurtuluş metaforudur — herkesin bir gemisi olmalı.