Her günün sabahı taze bir başlangıçtır.
Her sabah dünya bir daha kurulur. Dün geçti gitti; ama acı, ama tatli, yarının neler getireceği bilinmiyor. Ama şu an varız. Yaşıyoruz. Seviyoruz. Seviliyoruz. Güzelliğimiz bu yüzden. O halde neden onu en güzel, en hayırlı, en yararlı işlerle doldurmayalim? Neden bugünü bir fırsat bilip karşilamiyoruz? Dün bir takım fırsatları kaçirmişsak, bir takım güzellikleri yaşayamamşsak, bugün onlar için ah-ü vah etmekle aynı aptalliği sürdürmüş olmuyor muyuz? Bugün önümüze çıkan hayat sayfasına gücümüz yettiği kadar güzellikler hayırlar yazmak varken, dövunmekle, ağalmakla elimize ne geçer? Bir düşünsek... her şey bir insanı sevmekle başlar. Içi sevgi dolu insanlar dünyaya bakış tarzlari bambaşka olur. Nurlu insan, başka insanlara ilişkin yargilardan, beklentilerden ve endişelerden uzak olan kimsedir. Yaşamak veya sahip olmak, bilmek, anlamak, idrak etmek değildir farkına varilmayan yeş, bizim içi yok demektir.
Sayfa 18
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.