Bu kitap ile tanışmam geçen hafta okuduğum "koşuyorum öyleyse varım" kitabı sayesinde oldu. O kitabın da aslında bundan ilham alınarak yazılmış olduğunu söyleyebilirim, fakat "Koşmasaydım Yazamazdım" benim için apayrı bir kitap oldu. Koşu ile uzun süreden beri ilgilenen biri olarak - yaklaşık 6 sene - neden bir koşu etkinliğine, yarışmasına katılmıyorum dedim. Uzun süreç içerisinde kendimi oldukça geliştirme fırsatım oldu ve kendimden bir içsel motivasyon alarak yaklaşık 1 aydan bile az süresi kalmış olan 10 Km koşu yarışına başvuru yaptım. Bu benim ilk yarış deneyimim olacak ve bunu kendim yaşamadan önce kitaplar ile bu deneyimleri yaşamış kişilere tanık olup aklımda bir fikir oluşturmak amacıyla bu ve diğer kitabı okudum. Koşu ile ilk yakından tanışmam 2015 yılında İstanbul Yarı maratonunda görev almam ile başladı. Bir çocukluk hayalidi ve bir gün bende koşacağım dedim. Kendi başıma koştum yapabildikçe hedefimi yükselttimde, yarı maraton değil maraton koşmak hedefine geçtim. İşte o gün bu gün, belki o potansiyele henüz sahip değilim fakat antrenmanlar ile yapabilirim bu kesin. Koşmasaydım Yazamazdım kitabını okurken biraz terlediğimi hissettim, sanki yazarla birlikte bende koşuyordum onun yanında, bunu hissettirdi. Tabi espirisi sıcaktan terlemişimdir :-)
Kendimle bağdaştırdığım bir çok kısım daha oldu koşmaktan vazgeçip yüzmeye yönelmesi ve sonrasında performansının artması gibi, bunu bende yaşadım. Ve bu kadar spora rağmen takım oyunlarında ki başarısızlık ve esneklik kazanamaması gülerek aha ben dediğim kısım işte.
Hayat bir maraton, uzun bir yolculuk bu; ister bir ömür olsun, ister bir koşu olsun mezar taşımızda yazarın istediği gibi bizde şu yazıyı yazabilelim... "En azından sonuna kadar yürümedi."
