Yön Dergisi ile başlayan ve yeni kitaplarla gelişen düşüncelerim beynimde bambaşka ufuklar açıyordu. Bizler zaten Kemalizmin İlkelerini benimsemiştik. Bunların başında da M. Kemal'in Kurtuluş Savaşı'ndaki bağımsızlık şiarı geliyordu. Toplumdaki adaletsizliği giderici, çalışan insanların ezilmeden, sömürülmeden yaşamaları gereğini, yani halkçılığı daha iyi görmeye başlamıştım. İçi boş kime ve niçin yararlı olacağı belli olmayan "vatanın ve milletin bütünlüğünden" söz eden koca koca laflar, kuru soğanla ekmek yemekten başka bir şey ifade etmiyordu. Düşüncelerimin taşları yerinden oynamış ve yeni bir biçimde dizilmeye, olgunlaşmaya başlamıştı. Kendi aramızda tartışıyor, yeni fikirleri irdeliyor ve geliştiriyorduk. Eski düşüncelerimin boşlukta kaldığını gerçekleri öğrenerek gördükçe daha iyi anlıyordum.
47 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.